Protokół SAINT, czyli metoda wysokodawkowego, spoczynkowego, funkcjonalnego obrazowania metodą rezonansu magnetycznego (fcMRI) sterowanego przerywaną stymulacją theta-burst (iTBS), wiąże się z wysokim odsetkiem remisji depresji u pacjentów cierpiących na ciężkie i lekooporne odmiany choroby. Jednocześnie okazuje się być metodą w pełni bezpieczną i dobrze tolerowaną przez pacjentów poddanych terapii. Dowiadujemy się z publikacji w American Journal of Psychiatry.
Badacze starali się zbadać wykonalność, tolerancję i wstępną skuteczność przyspieszonego protokołu wysokodawkowego iTBS przy użyciu kierowania fcMRI u osób z depresją oporną na leczenie. W otwartym badaniu zbadali ulepszenie obecnego protokołu iTBS poprzez zastosowanie:
- leczenie pacjentów przy użyciu wielu sesji dziennie w optymalnych odstępach czasu między zabiegami;
- zastosowanie większej całkowitej dawki stymulacji impulsowej;
- precyzyjne celowanie z lewej grzbietowo-bocznej kory przedczołowej (DLPFC) do obwodu podkolanowej przedniej kory zakrętu obręczy (sgACC).
Protokół obejmował 5 kolejnych dni – od poniedziałku do piątku – co dawało w sumie 10 sesji iTBS dziennie (tj. 1800 impulsów na sesję, z 50-minutowymi przerwami między sesjami). Zabiegi wykonywano przy 90% spoczynkowym progu pobudliwości ruchowej. pacjenci poddawani byli testom neuropsychologicznym zarówno przed jak i po zastosowaniu protokołu SAINT.
Wszyscy uczestnicy badania musieli obecnie doświadczać niepsychotycznego epizodu dużej depresji, będącej częścią albo ciężkiego zaburzenia depresyjnego (MDD), albo choroby afektywnej dwubiegunowej typu II i nie reagować na ≥ 1 lek przeciwdepresyjny. Wszyscy uczestnicy musieli mieć wynik ≥20 w 17-punktowej skali depresji Hamiltona (HAM-D), ujemny wynik badania przesiewowego w moczu i ujemny wynik testu ciążowego (u kobiet).
Podstawową miarą wyniku była zmiana wyniku w skali Montgomery-Åsberg Depression Rating Scale (MADRS) od wartości wyjściowej do wartości otrzymanej zaraz po otrzymaniu SAINT. Do pomiaru wskaźnika remisji i odpowiedzi wykorzystano wyniki MADRS. Zmniejszenie wyników w 17-punktowej i 6-punktowej HAM-D, a także w Skali Depresji Becka-II (BDI-II) były drugorzędnymi miarami oceny nasilenia depresji. Odpowiedź na terapię zdefiniowano jako zmniejszenie o ≥50% w tych skalach. Remisję zdefiniowano jako wynik <11 w skali MADRS, wynik <8 w 17-punktowej HAM-D, wynik <5 w 6-punktowej HAM-D i wynik <13 w BDI-II.
Ogółem ostateczna próba badawcza składała się z 21 osób (w wieku 19-78 lat, z czego 12 kobiet). Diagnozę MDD stwierdzono u 19 pacjentów, natomiast 2 osoby z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej typu II obecnie doświadczających epizodu depresyjnego (powyżej 1 roku). Wszyscy uczestnicy musieli przestrzegać schematu leczenia przeciwdepresyjnego przez cały okres rekrutacji do badania, a warunkiem akceptacji był brak odpowiedzi na klasyczne formy leczenia.
Ogółem 90,5% (19 z 21) uczestników badania spełniło kryteria remisji, które określono jako wynik <11 w skali MADRS. Badacze doszli do wniosku, że uzasadnione są badania z podwójnie ślepą próbą w celu zweryfikowania wskaźnika remisji obserwowanego w tej wstępnej analizie.
Przypisy:
- SAINT – Stanford Accelerated Intelligent Neuromodulation Therapy
Źródła:
